Savaşa Uyanan Çocuklar

 Kuşların cıvıltısı yahut taze ekmek kokusu yerine bombanın sesine uyanmak, her yerin toz kaplaması, ardından silah sesleri, tanımadığınız askerler ve naraları evet evet hayali bile dehşet verirken hatta bu cümleleri okurken tüylerimiz ürperirken bunu yaşayan masum çocuklar hiç düşündü mü insanlık bunları… Ne kadar hissedebildik korkularını, çaresizliklerini, yalnızlıklarını…. Konuşamıyoruz değil mi ve belki de izlemekten kaçındığımız gibi okumaktan hissetmekten kaçıyoruz yine… Nereye kadar kaçacağız peki?

Savaşa uyanan çocuklar. Sabah sıcacık yataktan öpücükle kaldırdığımız çocuklarımız savaşa uyanıyor artık. Annesini, babasını,kardeşlerini,arkadaşlarını,okulunu,öğretmenlerini,oyuncaklarını ve en önemlisi geleceklerini kaybeden çocuklar onlar… Onlar bizim çocuklarımız; biz doğurmadık, büyütmedik,aynı dili dini paylaşmıyoruz kabul etmediğimiz çocuklarımız…

Ölüm; sen çok soğuksun… Senden her canlı korkarken masum çocuklar ne yapsın?

Çaresizliğin içinde, şiddete maruz kalıyorlar hem de aklımızın alamayacağı kadar çirkin ve korkunç şiddetler…Oysa onlar oyun oynamalı sokaklarda …Uçurtma uçurmalı gökyüzünde. Ellerinde ne olduğunu bilmediği bir silahla bulurlar bazen kendilerini ve çirkin bir oyunun içinde oynatılırlar… Mavi gökyüzleri karartılan, pembe teni al kana boyanan çocuklar affedin demeye dilim varmıyor bizi…

Sizden ömrünüzü, sevdiklerinizi, yaşanmamışlıklarınızı çalan yetişkinler ; yıllar sonra sizde bıraktıkları eserlerle gurur duyacak kadar bencil, vicdansız, ruhsuz yetişkinler bilmez mi ki kendi gibi canavarlar yetiştirdiklerini….Size sorsalar büyümek istemezsiniz eminim. Hiçliğin ortasında bırakılmış bir çocuk ne yapabilir soruyorum ?

Savaşın etkilerini yaşamları boyu taşıyacak olan sizler bizi affetmeyeceksiniz hakkınız da var biliyorum. Yetişkinler her şeyi düzelmiş görseler de rüyalarınızda, oyunlarınızda savaşın izleri olacak biliyorum

İnsanlık savaşın içindeki çocukları korumakta  bu kadar da mı aciz kalıyor bilemiyorum. Kimseyi bilmiyorum ama ben bununla mutlu olamıyorum, mutlu olmayı da  şu durumda dileyemiyorum…