Savaş ve Çocuklar

İki kelime ancak bu kadar yakışmaz birbirine sanırım. Son zamanlarda en çok duyduğumuz kelimeler savaş ve çocuklar…

Çocuklar savaşın en masum kurbanları. Bu haksızlık diyorum hemde dünyada ki en büyük haksızlık...

Sanırım ölen çocuklarımız insanlığımızın öldüğünün ispatı olmalı.

Her ne gerekçe olursa olsun çocukların öldüğü bir dünya temiz olamaz ve bu konuda ki hiçbir dava haklı olamaz.

Savaşın en korkunç görüntüsünü mü sanırım şu masum gözlerde

Ya o korkunç sesi bir çocuğun duyduğu halde mi duyabiliriz

Unutamayacakları derin bir iz hayatlarında kalan

Eksikler artık asla doldurulamayacak eksiklikleri

Masumlar hemde hiçbirimizin asla olamayacağı kadar

Senin oyun bahçeni kirleten eller hesap verecek çocuk

Yaşama hakkını, mutluluğunu elinden alanlar  da

Oyun mu bu siz ce

Sen ağlama çocuğum ağlaması gereken insanlık

“Artık havalar iyice soğudu. Kuş sesleri duyulmaz oldu. Şimdi yalnızca, anasını ya da babasını, kardeşini yitiren çocukların ağlamaları duyulabiliyor.

Bizler, bir ülkesi ve umudu olmayan çocuklarız.-Dunja, 14”

Bu sözleri  Eski Yugoslavya’da savaşı yaşamış olan milyonlarca çocuktan birine ait.

Sanırım kimse onun kadar iyi anlatamaz yaşadıklarını.

Dünyayı çirkin kılan yetişkinler ,çocukların masum hayatlarını çaldı.Hiçbir şey sonsuz değildir Hesap günü çetin geçecektir.